Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Στον ίσκιο των πουλιών - Αλκυόνη Παπαδάκη





Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα και οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. "Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;" Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα. Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν. Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς. Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.



Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της
ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Στον ίσκιο των πουλιών,
εκδόσεις Καλέντης (2003)



17 σχόλια:

  1. Μαρία μου προχθές το ξεκίνησα αυτό το βιβλίο..! :) Καληνύχτα καλό σαββατοκύριακο να έχεις!φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα θα σου αρέσει μιας κ ξέρω πως είναι από τις αγαπημένες σου. Καλή Κυριακή Κατερίνα μου.

      Διαγραφή
  2. Καληνύχτα,γλυκιά μου!Εύχομαι να μη δεις ποτέ το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. είναι κάτι νύχτες που στάζουν μοναξιά και εγκατάλειψη...

    καλή σου μέρα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχο βιβλίο ,από τα αγαπημένα μου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πρόσφατα το τελείωσα Κατερίνα μου και αποκόμισα πολλά.

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα..ακόμα κι αυτές οι νύχτες κάποτε τελειώνουν!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΥΤΥΧΩΣ! Η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της. "Δεν μπορείς να αποφύγεις να πετάξουν τα πουλιά της θλίψης πάνω από το κεφάλι σου. Μπορείς να τα αποτρέψεις όμως να χτίσουν φωλιά στα μαλλιά σου." ~ Κινέζικο ρητό. Καλημερα Μαρια μου, καλή Κυριακή.

      Διαγραφή
  6. Πάντα οι νύχτες έχουν ένα περίεργο χρώμα.
    Ίσως επειδή αδειάζουν οι δρόμοι απ'τις ασύμφωνες νότες της κίνησης...
    Ίσως επειδή οι καρδιές βλέπουν πιο καθαρά...
    Ίσως επειδή φωτίζονται τα σκοτεινά δωμάτια της ψυχής που'ναι νοτισμένα απ'την υγρασία της σιωπής... Της μοναξιάς...
    Είναι και το φως των αστεριών που φωτίζει τα όνειρα. Αυτά που έκανες, αυτά που πέταξες μακριά, αυτά που επιθυμείς κάποτε να ξαναβρείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτά που επιθυμείς κάποτε να ξαναβρείς, μη τυχόν και σε περιμένουν..

      Διαγραφή
  7. υπάρχουν όμως και αυτές οι νύχτες.. κάποιες φορές είναι καλό να υπάρχουν.. κάποιες πάλι όχι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή